Eind 2015, een paar dagen nadat ik mijn baan verloor, zocht ik antwoorden. Mijn gedachten tolden in de poging te begrijpen wat er was gebeurd. Waarom was ik in gevechtsmodus gegaan met mijn baas? Waarom had ik het zover laten komen? Aan de ene kant voelde ik me bevrijd en aan de andere kant was ik gefrustreerd over het verliezen van mijn dierbare job. Tijdens de eindstrijd tussen mij en de chef van het bedrijf hadden m’n collega’s me ook al in de steek gelaten. Ik voelde me niet gewaardeerd op mijn werk en ik dacht dat dit gold voor iedereen. Toen ik besloot in opstand te komen tegen deze man die de bijnaam ‘Mr. Damocles’ had, was ik ervan overtuigd dat ik opkwam voor mijn collega’s en het hele bedrijf. Maar ik verloor.
Nu ik alle tijd van de wereld had besloot ik mijn ouders een bezoekje te brengen en toen ik een uur op de bus moest wachten wandelde ik een boekhandel binnen en stuitte op mijn eerste Tarot deck. Al snel merkte ik dat deze vreemde kaarten me aanwijzingen probeerden te geven en later ontdekte ik dat er serieuze boeken over de Tarot waren geschreven. Ik heb Paul Foster Case, Alejandro Jodorowsky en tot slot ‘The Book of Thoth’ van Aleister Crowley gelezen. Ik leerde iets over mezelf en de wereld om me heen en besloot mijn meditatie-oefeningen weer op te pakken. Het was een goede periode in mijn leven, alsof er een genezingsproces op gang kwam.
Op dat moment besloten mijn partner en ik dat het misschien een goed moment zou zijn om een reis door Zuid-Amerika te maken. Ik pakte mijn spullen en mijn kaarten en we vertrokken.
Op het laatste deel van onze reis bezochten we Cusco in Peru.
Ik wachtte in het hotel op Alex, mijn vriend. In de lobby van het hotel klonk gekletter van ontbijtborden die opgestapeld werden. Ons reisdoel was bereikt.
De avond ervoor waren we tot de slotsom gekomen om Machu Picchu links te laten liggen om zo de verwoestende zwerm toeristen te vermijden. Boven de televisie wachtte een meter boeken om tegen ruiling opgeborgen te worden in rugzakken. Licht tot zwaar beschadigde klassiekers; Carlos Castaneda, Paulo Coelho, Annie Proulx en een boekje over Opus Dei. Had dat niet te maken met Dan Brown? Terwijl ik inzoomde op de boektitels zoemde er een geruis dat zachtjes het gekletter uit het restaurant wegduwde. Mijn adem klonk alsof ik opgesloten zat in een duikpak toen ik over de ruggen van de boeken ging. En daar was het, een stem… Iets sprak onhoorbaar maar helder. “Kijk achter deze boeken.” Ik herhaalde de woorden. Kijk achter deze boeken… Was ik het die dit dacht? Ik loerde naar de receptie in de lobby en tilde een stapel paperbacks van de plank om ze op tafel te zetten. Dikke pluizen dwarrelden mee met de beweging en toen zag ik daar iets liggen. Het leek al een tijdje onder een laag stof te wachten. Een klein boekje getiteld ‘The Kybalion’, geschreven door ‘drie adepten’. Ik had al eens over dit werk gehoord en het glipte ongezien in mijn tas.
Toen ik op pagina tien was reed de bus Cusco uit in de richting van Lima. De indruk bekroop me dat dit boek op die plank had gelegen om door mij te worden gevonden, maar wie had het daar neergelegd? Er stond te lezen: ‘Als de leerling klaar is om de waarheid te ontvangen, dan zal dit boekje naar hem of haar komen. Zo is de wet.’ In die namiddag reden we door velden en Peruaanse dorpjes en in de avond beschenen de rammelende koplampen een steeds smaller wordende weg. De bus klom over heuvels en terwijl de andere passagiers in slaap werden gewiegd, sloeg ik de ene na de andere bladzijde om.
De ochtend erna straalde het vroege zonlicht tussen de gordijnen van onze hotelkamer en viel op een kleine gipsen piramide. ‘Ah, we worden verwacht,’ zei ik deftig tegen Alex terwijl ik het Egyptische afgietsel op het nachtkastje bewonderde. “Volgens mij word je gek”, antwoordde hij geeuwend vanaf zijn bed en ik dumpte mijn rugzak op mijn slaapplaats naast de piramide.
Die nacht werd ik gewekt door de galm van een gong ergens diep in het hotel. “Alex”, fluisterde ik richting mijn slapende kompaan, maar geen reactie. Er klonk geen verkeer buiten op straat. Hoe laat was het? Mijn voeten plaatsten zich naast het bed en plechtig liep ik naar de deur die geruisloos open ging. Er kwam een gang tevoorschijn en er was licht van muurkandelaars die aan houten panelen waren bevestigd. Was dit het hotel? Ik liep de gang in die geurde naar bijenwas. Aan het eind was er een spiegel die aan weerszijden verlicht werd door kaarsen. In plaats van mezelf in T-shirt en onderbroek te zien, was ik gekleed in een donker ingetogen pak met een grijze stropdas en glanzende schoenen. Ik vervolgde mijn wandeling door rechtsaf een andere gang in te gaan en na enkele stappen zag ik een open poort in een van de muren. “Hier is het”, zei ik tegen mezelf.
Het geluid van een tweede slag op de gong trok me een ruimte met gedimd licht binnen. Wierook. Ik vond een eikenhouten deur en ik fluisterde, “Dit is de deur.” Ik was niet bang.
Ik werd wakker en probeerde weer in slaap te vallen om te kijken of ik die deur kon openen, maar bleef naar het plafond staren. Terwijl ik naar het gesnurk van mijn vriend luisterde, begreep ik dat deze droom te maken had met het boekje dat ik de dag ervoor gevonden had.
Ik heb altijd het gevoel gehad een zoeker te zijn naar iets, en hier was een glimp van dat wat ik zocht. Die deur!
Synchronicity
At the end of 2015, a few days after I lost my job I was looking for clues. My mind was spinning during these days, trying to understand what had happened. Why did I go into fight mode with my boss? Why did I let it come to this? On one hand I felt liberated and on the other I was frustrated about loosing my precious job. My colleagues also had let me down during the final battle between me and the chief of the company.
I didn’t feel appreciated at work, no one did.
So I decided to start revolting against the man who had the nickname, ‘Mr. Damocles’, and to stand up for the sake of my co workers! But I lost.
Now that I had all the time in the world I went to visit my parents. I had to wait one hour for the bus so I walked into a bookstore and stumbled upon my first Tarot deck. I’ve noticed that these strange cards were trying to give me the clues that I was looking for and later on I discovered that serious books about the Tarot exist. I’ve read Paul Foster Case, Alejandro Jodorowsky and finally The Book of Thoth by Aleister Crowley.
They showed me how I relate to the world around me, and I picked up my meditation exercises again. It was a very good period in my life as if a healing process had started.
At that time me and my partner decided that it might be a good moment to take a trip through South America. I packed my stuff, my favourite books and my cards and we took off.
On the last leg of our trip we visited Cusco in Peru. I was waiting in the hotel for Alex, my friend. An echo of breakfast plates being piled up bounced through the lobby. Our travel goal was reached.
The night before we’ve decided to ignore Machu Picchu to avoid a devastating swarm of tourists and to return to the capital.
In front of me was a meter of books waiting to be swapped and stored in backpacks. Light and heavily damaged classics: Carlos Castaneda, Paulo Coelho, Annie Proulx and a booklet about Opus Dei. Wasn’t that related to Dan Brown? While I zoomed in on the booktitles a buzzing sound appeared in my ears that gently pushed away the clatter coming from the restaurant. I listened to the sound of me breathing in a diving suit, like floating. I went across the spines of the books. And there it was.
A voice… My voice? Something spoke inaudible but lucid.
“Look behind these books.” I repeated the words. Look behind these books… Was it me who thought these words or something else? I peeked at the front desk in the lobby and lifted a batch of paperbacks off the shelf to set them on the table. Thick pieces of dust fluttered along and I saw something lying there. It seemed it was waiting under a dusty layer for a while. A small book titled, ‘The Kybalion,’ written by, ‘three adepts.’ I’ve heard about this work before and it slipped into my bag.
When I was on page ten the bus drove out of Cusco in the direction of Lima and I slowly got under the impression that this book had been hiding on that shelf to be found by me, but who put it there? It said, ‘When the pupil is ready to receive the truth, then will this little book come to him or her. Such is the law.’ Thank you Karma! In that late afternoon we passed through fields and Peruvian villages and in the night the rumbling headlights showed a narrower and narrower road. The bus climbed over hills and while it rocked the other passengers to sleep I turned one page after another.
That next morning the early sunlight shone through a crack in the curtains of our hotel room and fell on a small plaster pyramid. “Ah, we’re expected,” I said to Alex, admiring the Egyptian cast on the bedside table.
“I think you’re going crazy”, he sat down on his bed and yawned. I dumped my backpack on the bed next to the pyramid, “Let’s take a walk.”
At night I woke up by the reverberation of a gong somewhere deep in the building. “Alex”, I whispered to my sleeping companion, but no response. There was no traffic in the street. What time is it?
My feet placed themselves next to the bed and I solemnly walked to the door where the sound came from. It opened silently and a corridor lit by candlesticks emerged. Was this the hotel?
I stepped into the hallway that had the smell of beeswax. At the end of the hallway there was a large mirror lit on either side by candles. Instead of seeing myself in t-shirt and knickers, I was dressed in a dark subdued suit with a gray tie and shiny shoes. I resumed my walk by turning to the right into the next corridor and after a few moments I saw an open gate in one of the walls. “Here it is”, I said to myself. The sound of a second strike on the gong drew me into a dimly lit room. The fragrance of incense. There was a heavy oak door, and when I stood in front of it I said to myself, “this is the door.” I was not afraid.
I woke up and tried to return back to sleep into the dream but kept staring at the ceiling. While listening to my friend’s snoring I understood that this dream had to do with the little book I had found. I’ve always felt that I am a seeker and here was a glimpse of what I’ve been looking for. That door!